پس از انتخاب قدس به عنوان پایتخت اسرائیل فعالیت های صهیونیست ها برای تغیر چهره پایتخت به منظور اثبات تاریخ ایجاد شهر 1000 سال پیش از میلاد و حقانیت خود در تصرف این منطقه آغاز گردید.قدس مقدس و توطئه های دیگر...

در تاریخ 1969/8/21رژیم صهیونیستی اعلام کرد یک فرد دیوانه بنام دنیس مایکل روهان مسجدالاقصی را به آتش کشید. گرچه اسراییلیها اعلام داشتند که این فرد استرالیایی یک مسیحی دیوانه بود لیکن برخی منابع معتبر نیز بر این عقیده هستند که ایشان یک یهودی توریست بود و از لحاظ سلامت عقلی نیز هیچ مشکلی نداشت. همچنین آثار حریق دلالت بر آن دارد که اشخاص دیگری روهان را در آتش زدن این مسجد از خارج آن و از یکی از پنجره‌های مشرف به درب‌المغاربه (که اسراییلیها آن را منهدم کردند) هدایت و یاری رسانیده اند.

در این آتش‌سوزی منبر صلاح‌الدین ایوبی، مسجدعمر، محراب ذکریا، مقام الاربعین، سه رواق ممتد از جنوب به شمال با ستونها و ایوانها و تزئینات سقفی بر سطح مسجد فرو ریخت. دو ستون اصلی که گنبد روی آن استوار بود و اجزایی از گنبد داخلی که مزین بود محراب و دیوارهای جنوبی، پوشش مرمری و 48 پنجره گچی، شیشه‌های رنگی و فرشها، سوره اسراء که با کاشیهای معرق و تذهیب شده نوشته شده بود و از بالای محراب به سوی شرق امتداد داشت و بسیاری از تزئینات و آیات قرآنی طی این آتش‌سوزی از بین رفت.  

 صهیونیستها ارکان آثار اسلامی مهمی مانند مدرسه ی جوهری را نابود ساختند به نحوی که سازمان یونسکو در سال 1974 اسرائیل را به دلیل تغییر آثار شهر مورد نکوهش قرار داد و خواستار محرومیت اسرائیل از کمکهای یونسکو و اخراج آن از این سازمان گردید.

 طی دهه ی هشتم، مسجدالاقصی شاهد تلاشهایی در جهت تخریب و انفجار بود . این تلاشها در سالهای 1981-1980و1982انجام پذیرفت.

 در سال 1984 مقادیر زیادی سلاح در تونلی در شهر کشف شد که معلوم گردید برای حمله به مسجد الاقصی آماده شده بود.

در همین سال نقشه ی انهدام مسجد الاقصی نیز کشف گردید. اینها علاوه بر تلاشهای تندروهای یهودی است که هر سال به طور پی در پی به این مسجد حمله می کنن

 اسرائیل اقدام به مصادره ی اراضی موقوفه و از بین بردن قبرها نموده به نحوی که املاک موقوفه در دوره ی عامود و سلوان و جوزه – و طور و نیز اراضی موقوفه ای به نام «صلودحه» با مساحت36 جریب در جنوب شرقی مسجدالاقصی و در جوار قبرستان رحمت که عده ای از علما و صحابه ی حضرت رسول اکرم (ص) درآن مدفونند مصادره شده است. اسرائیل در جاده ی موازی این قبرستان را از طرف شرق مسجدالاقصی به نحوی توسعه داده که اراضی این قبرستان را از طرف شرق مسجدالاقصی به نحوی توسعه داده که اراضی این قبرستان در داخل جاده واقع گردد و قبرستانهای «مأن من الله» و «مالحه» را به پارکینگ اتومبیل تبدیل کرده است. 

در سال های 1982 و 1987 توسط ارتش اسراییل مراسمی نظامی در آنجا برگزار شد و با مقاومت فلسطینیان روبرو شد و20 نفر از آنها شهید شدند.

 »نابودی مسجد الاقصی و آثار اسلامی با مواد شیمیایی» از ابتدای سال 1994 اسرائیل اقدام به مصادره ی اراضی موقوفه و نابودی بناهای اسلامی به وسیله مواد شیمیایی نموده است. این مواد شیمیایی، صخره ها را ذوب و متلاشی می کند. 

خرابی طبقه زیرین مدرسه ی اسلامی عمر در تاریخ 1994/8/3باعث کشف چندین تونل شد که به مسیرهای مختلفی کشیده شده بودند و بعضی از این تونلها به مسجدالاقصی مرتبط می شد و بعضی دیگر در امتداد تونل اصلی که از طرف دیوار براق به طول 500 متر کشیده شده به باب غوانمه

می رسد و سرانجام به دروازه ی اصلی مسجد الاقصی خاتمه می یابد.

 گزارش هیأت حاکی است که نابودی صخره ها و سنگهای طبیعی به وسیله ی مواد شیمیایی انجام شده که منجر به سقوط بناهای اسلامی گردیده است. 

مجله ی «مناره» مورخه ی  1995/5/11  اعلام داشته که اسرائیل برای محو آثار اسلامی اقدام به متلاشی کردن صخره هایی نموده که اخیراً کشف شده و متعلق به دوره ی امویان است و برای از بین بردن استحکامات مسجدالاقصی، اخیراً صخره های بزرگ را از کناره های آن به بهانه ی بررسی به جای دیگر انتقال داده است.

رئیس اداره ی آثار باستانی اسرائیل گفته است که به خاطر پیداکردن تاریخ سنگها از مواد شیمیایی استفاده می شود اما مشاهدات کارگران داخل تونلهای زیر مسجدالاقصی ودیگر آثار باستانی حاکی از آن است که مسئولان اسرائیلی برای متلاشی کردن صخره های طبیعی، مواد شیمیایی به کار برده و شب هنگام برای از بین بردن دیوار صحنهای پشت مسجدالاقصی از بولدوزر استفاده

کرده اند.مناخیم بگین در این خصوص گفته است که «امیدوارم که در زمان حیات این نسل و در اسرع وقت ممکن، معبد بنا شود.«  

در سال1997 دو اسراییلی به قصد انداختن سر خوک به داخل صحن مسجد بازداشت شدند آنها اعلام کردند که در آئین یهود، خوک نجس نیست.  

 در7 ژوئن 1967 نیروهای اشغالگر کلیدهای درب غربی باب المغاربه را توقیف کردند و سپس این نیروها به سرعت، شهر را بعد از فرار اردنی ها تصرف کردند.

- - در9 ژوئن 1967 از برگزاری نماز جمعه ممانعت به عمل آمد. این اتفاق اولین باری بود که از زمان جنگهای صلیبی از1187میلادی تاکنون رخ داد.  

- در16نوامبر 1969 نیروهای اشغالگر «کنج فخریه» در جنوب غربی حرم الشریف را اشغال کردند.  

- در 14 آگوست 1970 گروه «گرشان شالوم» یک گروه افراطی که قصد داشتند مسجد را تخریب و به جای آن هیکل سلیمان را بنا کنند به زور وارد محوطه حرم شدند که طی یک درگیری، دهها نمازگزار فلسطینی مجروح شدند.  

- در 19 آوریل1980یک گروه از خاخامها و بزرگان یهود یک کنفرانس نیمه مخفی برای پیدا کردن راههائی بمنظور آزادی معبد از دست مسلمانان تشکیل دادند.

- در 28 آگوست 1980 اشغالگران، تونلی در زیر مسجد حفر کردند. 

- در30 مارس 1982 نامه های متعددی به مقامات اوقاف اسلامی ارسال و از آنها خواسته شد تا معبد کوهستان را ترک کنند و اخطار داده شد که در غیر اینصورت نتایج وخیمی به خاطر اشغال معبد برای آنها بوجود خواهد آمد نامه به عبری ‌‌‌، انگلیسی ، فرانسوی ، اسپانیایی و لهستانی نوشته شده بود.

- در 11 آوریل 1982 یک سرباز اسراییلی بنام آلن گودمن با تفنگ M??به نمازگزاران شلیک کرد و ?? فلسطینی را کشته و مجروح نمود.

- در 26 مارس 1983 ورودی اصلی بخش وقفی بیت المقدس به خاطر حفاری های اسراییل تخریب شد.  

- در 21 آگوست 1985 پلیس اسراییل به یهودیان افراطی اجازه داد ، در محوطه حرم به عبادت بپردازند.  

- در 4 آگوست1986یک گروه از حاخامها یک قانون نهائی را صادر کردند که به یهودیان اجازه می داد در حرم شریف به عبادت بپردازند و درخواست کردند که در آنجا یک کمیته ایجاد کنند .

- در 12 می 1988 سربازان اسراییلی به سوی تظاهرات مسالمت آمیز مسلمانان در

حرم شریف آتش گشودند و حدود یکصد نفر از فلسطینیان را کشتند.  

- در 8 آگوست 1990 مقامات اسراییل در مسجدالاقصی به قتل عام 22 نماز گزار و مجروح ساختن بیش از200نفر دست زدند.  

- در 25 جولای 1995 یک دادگاه عالی اسراییل قانونی را تصویب کرد که به یهودیان اجازه

می داد در معبد سلیمان عبادت کنند. سال 1982 شاهد یک سلسله تجاوزات مکرر صهیونیستها به حریم قدس شریف بوده است. در یازدهم آوریل، افراد یک گروه یهودی از پیروان سازمانهای افراطی یهودی «جنبش امنای جبل‌البیت» و «جنبش کاخ» به رهبری حاخام مائیرکاهانا تلاش کردند به داخل مسجدالاقصی یورش ببرند. بعدها روشن شد که این تلاش پوششی بوده است برای یک تهاجم مسلحانه به «قبه‌الصخره» این حرم مقدس توسط یکی از سربازان صهیونیست به نام «ایلین گوتمن» انجام شد و بر اثر آن دو تن از نگهبانان مسجد به شهادت رسیدند و آسیبهای فراوانی به قبه‌الصخره و ستونها و دیوارهای داخلی و خارجی مسجد وارد آمد. پیش از این تهاجم مسلحانه، سازمان هاگانا، چند نامه تهدیدآمیز برای اعضا شورای اوقاف قدس ارسال داشت که در آنها گفته شده بود اگر یهودیان از ورود به داخل مسجد همچنان منع شوند اعضای شورا به قتل خواهند رسید و مسجدالاقصی به آتش کشیده خواهد شد.  

علی رغم واکنشهای شدید مسلمانان نسبت به تهاجم مسلحانه علیه مسجدالاقصی، تلاشهای یهودیان افراطی برای ورود به داخل مسجد تکرار شد و در ششم ژوئیه یک گروه از اعضای «جنبش امنای جبل‌البیت» که تقریباً هفتاد تن بودند به بهانه برگزاری یک اجتماع همبستگی با ارتش اسراییل که مشغول جنگ در لبنان بود و به منظور نیایش و طلب پیروزی برای این ارتش، قصد ورود به داخل مسجدالاقصی را داشتند که شهروندان فلسطینی و نگهبانان مسجد با آنها درگیر شده و از ورودشان به صحنهای خارجی مسجدالاقصی جلوگیری کردند. هیأت اسلامی به منظور حمایت از مسجدالاقصی پیامی خطاب به مسلمانان قدس منتشر کرد که بلافاصله صدها شهروند عرب فلسطینی در صحنهای مسجدالاقصی حاضر شدند و سعی کردند یهودیان مسلح را که خانه‌های مذکور را اشغال کرده بودند، از آنجا بیرون کنند. در اینجا بود که پلیس صهیونیستی مجبور شد یهودیان مسلح را از این خانه‌ها بیرون کند.

چند روز بعد از این حادثه «جنبش امنای جبل‌البیت» دعوتنامه‌هایی برای برگزاری یک جشن عروسی در صحن مسجدالاقصی توزیع کرد. در این دعوتنامه نوشته شده بود: -
در دهم فوریه2007ده ها دستگاه ها بولدوزر و بیل مکانیکی به پشتیبانی دهها دستگاه خودروی نظامی و صدها نیروی نظامی و پلیس رژیم اسرائیل، تخریب باب المغاربه را آغاز کردند با تخریب این باب، تخریب مسجد مقدس براق نیز مطرح شده است.

مسجد براق که نام آن برگرفته از مرکب پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم در معراج است، سومین مسجد مقدس در محدوده ی حریم شریف قدسی است که در فاصله ای اندک از

مسجد الاقصی قرار دارد. پس از این حرکت بخش هایی از دیوار غربی حرم شریف که متصل به دیوار براق است، به دست صهیونیست ها تخریب شد.

- در سالروز اشغال قدس سال گذشته (2007) که از سوی فلسطینیان و مسلمانان جهان«روز نکبت» نامیده شده است، رژیم صهیونیستی اسرائیل اعلام کرد که نیم میلیارد دلار برای توسعه ی شهرک های غیرقانونی در بیت المقدس اختصاص داده، که این اقدام در راستای برهم زدن توازن جمعیت است. در گزارش یدیعوت آحارنوت آمده است که تا ? سال آینده مرکز کلیه ی وزارتخانه ها و مؤسسات حکومتی به استثنای وزارت جنگ از تل آویو به بیت المقدس انتقال داده خواهند شد، همچنین براساس این طرح 10 هزار کارمند اسرائیل به قدس انتقال میدهند که هدف از آن افزایش جمعیت یهودیان در این شهر است.

منبع: شبکه تلویزیونی قدس

حضرت آیت‌الله خمینی (ره) مرجع دینی، از کلیه مسلمانان خواستند که صفوف خود را در برابر دشمنان متحد سازند. حضرت آیت‌الله طی گفتگویی با خبرگزاری عراق اظهار داشتند: کنفرانس اسلامی که در این رابطه منعقد گردید، منشا خدمتی به سود مسلمانان نشد، بلکه به دشمنان اسلام کمک کرد زیرا این کنفرانس تلاش داشت که جنایات صهیونیسم، در آتش زدن مسجد الاقصی لوث شود. جای شگفتی نیست که کنفرانس مزبور با شکست مواجه شد، زیرا بعضی از شرکت‌کنندگان در این کنفرانس نیت صادقانه نداشتند و به علاوه تناقضاتی میان شرکت‌کنندگان در این کنفرانس وجود داشت.

حضرت آیت‌الله افزودند: تا زمانی که فلسطین اشغال شده، آزاد نشده است مسلمانان، مسجد‌الاقصی را نباید تجدید بنا کنند. بگذارند جنایت صهیونیسم همواره در برابر چشمان مسلمانان مجسم باشد و مایه حرکتی برای آزادی فلسطین گردد.»

امام خمینی (ره) ضمن بحث راجع به حکومت اسلامی در بهمن1348نیز نظر خود را راجع به آتش‌سوزی مسجد‌الاقصی و نقشه صهیونیستی و غارتگرانه‌ای که رژیم شاه در زیر پوشش جمع‌آوری اعانه برای تجدید بنای مسجد‌الاقصی دنبال می‌کرد، چنین بیان فرمودند:

«… مسجد‌الاقصی را آتش زدند، ما فریاد می‌کنیم که بگذارید مسجد‌الاقصی به همین حال نیم‌سوخته باقی باشد، این جرم را از بین نبرید؛ ولی رژیم شاه حساب باز می‌کند و صندوق می‌گذارد و به اسم بنای مسجد‌الاقصی از مردم پول می‌گیرد تا شاید بتواند از این راه استفاده نماید و جیب خود را پر کند و ضمنا آثار جرم اسرائیل را از بین ببرد…»

در بخش قبل دلیل توجه یهودیان به قدس واندیشه ساخت هیکل سلیمان ذکر شد.هم چنین به عملی شدن دیدگاه«جداسازی میان دو بخش»واخراج اعراب ساکن در بخش قدیمی شهر اشاراتی شد.حالا ادامه مطلب را بخوانید: 

فعالیتهای رسمی صهیونیستها در درون بخش قدیمی شهر بیت المقدس آن چنان که در تحقیقات مرکز پژوهشهای عرب در شهر ذکر شده، بر دو محور اساسی قرار دارد:
نخست: افزایش احداث آبادیهای مهاجر نشین یهودی در شهر بیت المقدس (محله ی یهودیان) 
دوم: کاوش در بخش کهن شهر به طور عام، و در پائین مسجد الاقصی و آثار باستانی عربی، به طور خاص. 
هدف این کاوشها، اثبات تاریخ ایجاد شهر در سال1000 پیش از میلاد و محدود کردن آن در این فترت زمانی است، که فترت زمامداری پیامبران، داوود و سلیمان بوده است. و نیز برخورداری از حق وجود سیاسی کنونی و پیوند دادن آن با فترت تاریخی پیشین. آنان دو هزار سال پیش از آن تاریخ را نادیده می گیرند که تمدن دوران «یبوسیها» - یکی از شاخه های کنعانیان نخستین – در 3000 سال پیش از میلاد وجود داشته است.

عملیات احداث مجتمعهای یهودی نشین در بخش قدیمی شهر بیت المقدس و دیگر فعالیتهای شهرک سازی، منجر به اخراج25 هزار شهروند فلسطینی از این شهر گردیده است. 

رژیم صهیونیستی پس از اشغال شهر در ژوئن سال 1967، محله مغاربه واقع در مجاورت دیوار براق – ندبه – را جهت ایجاد محوطه ای برای زائران و نمازگزاران یهود، ویران ساخت.

نتیجه ی این اقدام اسرائیل عبارت بود از ویران سازی135 خانه ی فلسطینی و آواره ساختن هفت هزار شهروند فلسطینی. سپس شرکت «عمران محله ی یهود در قدس» تأسیس یافت که همراه با برخی وزارتخانه ها و دیگر سازمانهای صهیونیستی جهت اسکان شماری از خانوارهای یهودی، فعالیت می کرد. شش هزار تن از یهودیان مهاجر در این محله اسکان یافتند.

مهندس «ابراهیم دقاق» دبیر سندیکای مهندسان فلسطینی در کرانه ی باختری اشغالی پیرامون این وضع می گوید: 

»باید گفت که مناطق ویران شده توسط مقامهای صهیونیستی، دیگر شایسته ی نام یک شهر باستانی دارای ساختمانهای تاریخی کهن نیست بلکه بر عکس، آثار آن از بین رفته و راهها، خیابانها و ساختمانهای آن به شکلی مغایر با اصل، تغییر یافته است. شکل نهایی ساختمانها هیچ پیوندی با گذشته و محیط پیرامون آنها ندارد. همچنین با حال حاضر نیز – جز در مورد خدمات جدیدی که رژیم صهیونیستی برای ساکنان جدید فراهم ساخته – هیچ گونه پیوندی ندارد.» افزون بر فعالیتهای

شهرک سازی صهیونیستی که از هنگام اشغال شهر – در دوره ی حاکمیت حزب معراخ (کارگر) آغاز گردید، و تا به امروز نیز ادامه دارد – فعالیتهای دیگری نیز وجود دارد که جمعیتها و انجمنهای دینی افراطی بدان دست یازیده اند. 

محور دومی که فعالیتهای صهیونیستها در شهر بیت المقدس براساس آن قرار دارد، کارهای حفاری است که تا سال 1981 به نه مرحله تقسیم شده است. این امر، به رغم تناقض با ماده 32قرار داد لاهه که انجام هر گونه حفاری آثار باستانی در مناطق اشغال شده را ممنوع می شمارد انجام گرفته است.

این نه مرحله به طور مختصر عبارتست از: 

مرحله ی نخست: این مرحله از اواخر سال 1967 آغاز گردید و در سال 1968 پایان یافت. حفاریها در70 متر طول زیر دیوار جنوبی حریم قدس انجام گرفته است که این دیوار جلوی بخش جنوبی مسجد اقصی و ساختمانهای جامع «النساء و موزه ی اسلامی و مناره ی «الفخریه» - چسبیده به آن – قرار دارد.
عمق این حفاریها به14  متر رسیده است و به مرور زمان، به عامل خطرناکی تبدیل شده که ممکن است شکافهایی در این دیوار و ساختمانهای دینی و باستانی به وجود آورد. 

مرحله دوم: این مرحله در سال 1969 به پایان رسید و 80 متر از دیوار حریم مقدس را در برگرفت. این حفاریها از شمال به یکی از دروازه های حرم شریف به نام «باب المغاربه» منتهی می شود. مسیر این حفاریها از زیر 14 ساختمان دینی مسلمانان که وابسته به «مرکز امام شافعی» است می گذرد. تمامی این ساختمانها شکاف برداشته و یا به وسیله ی بولدوزر با خاک یکسان شده اند، ساکنان ساختمانها را نیز مجبور به ترک آنها کرده اند. 

مرحله ی سوم: در سال 1970 آغاز و بار دیگر در سال 1975 از سرگرفته شد. در این مرحله، حفاریها از زیر ساختمانها کهن محکمه ی شرع (که از کهن ترین بناهای تاریخی اسلامی بیت المقدس به شمار می رود.) آغاز به و به مساحت 180 متر از زیر پنج دروازه به نامهای «سلسله»، «مطهره»، «القطانین»، «الحدید» و دروازه ی علاءالدین بصری بصری (معروف به دوازه ی مجلس اسلامی) می گذرد. بر بالای این حفاریها، ساختمانهای دینی، فرهنگی، مسکونی و تجاری قرار دارند که شامل چهار مسجد باستانی «قایتبای» و بازار «قطانین» که کهن ترین بازار باستانی

عربی – اسلامی در قدس به شمار می رود و شماری از مدارس باستانی و خانه های مسکونی است که حدود 300 عرب از مردم قدس در آنها سکونت دارند. عمق این حفاریها بین10 تا 14 متر است که تاکنون باعث شکاف اندازی در بعضی از ساختمانها و در آن میان، مسجد جامع عثمانی، کاروانسرای «الکرد» و مدرسه ی «جوهریه» گردیده است که همگی جزو مستغلات دینی و فرهنگی به شمار می روند.لیکن خطر حفاریها و همچنان این املاک و مستغلات مجاور آن را تهدید می کند.

مرحله های چهارم و پنجم: این مراحل در سال1947 در بخش جلویی دیوار جنوبی آغاز گردید که از پائین بخش جنوب شرقی مسجد اقصی و دیوار حرم مقدس آغاز شده و به مسافت هشتاد متر در شرق امتداد می یابد.این حفاریها در ژوئیه سال1947از دیوار جنوبی حرم مقدس نیز گذشته و در چهار نقطه به رواقهای پائینی مسجد مبارک اقصی و حرم شریف رسید.

نخست: پائین محراب مسجد الاقصی و عمق مسجد مبارک الاقصی. 
دوم: پایین مسجد جامع عمر در بخش جنوب شرقی مسجد مبارک الاقصی.
سوم: زیر درهای پیوسته به رواقهای واقع در پایین مسجد مبارک الاقصی. 
چهارم: زیر رواقهای جنوب شرقی مسجد الاقصی.

عمق این حفاریها به بیش از 13 متر رسید و دیوار و خود مسجدالاقصی را به دلایل زیر در معرض ویرانی قرار داده است: 
1-کهن بودن ساختمان
-2 خاکبرداری از زیر و بیرون دیوار 
3-عوامل آب و هوا

مرحله ی ششم: در آغاز سال1975 در وسط بخش شرقی دیوار شهر و دیوار حرم شریف و میان دروازه «سیده مریم» و دروازه ی زرین، شروع شد. این حفاریها، گورهای مسلمانان را تهدید

می کند پیکر عده ی زیادی از روحانیون، دانشمندان و دولتمردان مسلمان در آنجا به خاک سپرده شده که پیشاپیش آنها، دو صحابه ی پیامبر، «عباده بن الصامت» و «شدادبن اوس انصاری»

می باشند. 

مرحله ی هفتم: طرح عمیقتر کردن میدان شریف «براق» که «میدان ندبه» نامیده می شود. این میدان با دیوار غربی مسجد مبارک اقصی و حرم شریف اسلامی همجوار است. این طرح در سال 1975تدوین گردید و همچنان که در شماره ی 1977/6/15روزنامه ی «القدس» ذکر شده، با اصلاحاتی از سوی یک کمیسیون وزارتی صهیونیستها به تصویب رسیده است. این طرح شامل ضمیمه ساختن بخشهای دیگری از زمینهای اعراب که با این میدان همجوار است و نیز ویران سازی ساختمانهای آن و حفر زمین به عمق 9 متر می باشد. 

این میدان تا 1967/9/7در برگیرنده ی حدود 200 مستغلات عربی – اسلامی بود بخش اعظم محله ی غربی شهر را تشکیل می داد که در سالهای 1977-67ویران گردید و تمامی ساکنان آن بالغ بر هشتصد تن آواره شدند.

 طرح جدید، بناهای مجاور را در معرض ویرانی قرار می دهد که شامل بناهای زیر است: 
1-ساختمان کهن محکمه ی شرعی که به مدرسه ی «تنکزیه» معروف است. 
2-ساختمان کتابخانه ی «خالدیه» که از کهنترین کتابخانه های اسلامی بیت المقدس است.
-3 مسجد «ابومدین الغوت» که جزو املاک قدیمی اوقاف است.
4-حدود 35 باب خانه که حداقل سیصد و پنجاه تن از مردم بیت المقدس در آنها سکونت دارند. 

مرحله ی هشتم: این مرحله شامل منطقه ی واقع در پشت دیوارهای جنوبی مسجد الاقصی و به مثابه ی ادامه ی طرح حفاری مرحله ی چهارم و پنجم می باشد. هدف از انجام این مرحله، کشف به اصطلاح قبرستان پادشاهان اسرائیل است.

مرحله ی نهم: عملیات این مرحله در اوت 1981 آغاز شد. حفاریها از دیوار غربی حرم شریف بیت المقدس عبور کرده و به یک تونل قدیمی که درسال 1980 کشف شده منتهی می گردد. 

این تونل به مسافت25 متر از زیر دیوار غربی حرم شریف در نقطه ای به نام (مطهره) که در میان باب السلسله و باب القطانین واقع است عبور کرده و به سوی شرق امتداد می یابد و عمق آن بالغ بر6 متر است و به سقاخانه ی قایتبای روبه روی قبه الصخره و در فاصله 30 متری ناحیه ی غرب قبه منتهی می شود.

اسرائیلی های هشت تونل دیگر نیز در زیر و اطراف مسجد الاقصی حفر کرده اند. یکی در سال 1970 و دو تونل در سال 1971 و چهار تونل در سال 1974 تونل هشتم به دو سوراخ باز راه دارد که صهیونیستهای مذهبی از آنجا به درون چاه «قایتبای»نفوذ کرده اند. 

نخست: تونلی که به موازات دیوار غربی حرم شریف و در زیر بناهای تاریخی مدارس دینی کشیده شده است. اغلب این مدارس به سبب حفاریهای مزبور شکاف برداشته است. صهیونیستها به هنگام کندن تونل، هر شکافی را با بتن مسلح پر می ساختند تا از شنیده شدن سرو صدای مربوط به عملیات درون تونل می گذشت جلوگیری کنند. دو سوراخ یاد شده، روز پنجشنبه 1981/9/3، یعنی روزی که سرزمینهای اشغالی شاهد اعتصاب عمومی مردم علیه این حفاریها بود، بسته شد.

شایان یادآوری است که «کمیته عمران اقصی» با همکاری شهروندان فلسطینی تلاش فراوانی انجام داد تا تونل 25 متری را پر کند اما صهیونیستها، دهنه ی چاه «قایتبای» را با بتن مسلح مسدود ساختند. 

تونل هشتم، از تونل اصلی – که اواسط دهه ی هفتاد کنده شده و از «براق» تا به مجازات در مجلس کشیده شده – آغاز می شود و پس از عبور از زیر راهرو «قایتبای» به سمت غرب، به سوی قبه «صخره» کشیده شده است. پیوند میان این تونل با تونل دیگر، زیر یک رواق اسلامی قرار دارد که دهها سال است بسته شده و از آن هنگام، از این تونل به عنوان چاه آب استفاده می شود. 

از زمان به اشغال در آمدن شهر بیت المقدس در جریان جنگ ژوئن 1967 اغاز شد و این توطئه، با شیوه ها و روشهای مختلفی به اجرا درآمد و هدف آن تخریب این یادگار تاریخی اسلامی و مقدس و از میان برداشتن آن به منظور ایجاد (تخت سلیمان) بر ویرانه های آن است.

منبع: شبکه تلویزیونی قدس

نگاهی به تخریب مسجدالاقصی

شهر بیت المقدس به خاطر اماکن مقدسه ای که در آن وجود دارد، از شهرتی تاریخی برخوردار است. از جمله حرم شریف که مسجد مبارک الاقصی و مسجد الصخره در آن جای دارد و در بخش جنوب شرقی قدس قدیمی ( بیت المقدس شرقی) واقع است. در بیت المقدس 35 مسجد وجود دارد. دیوار شریف براق در این شهر است. مقدسات مسیحی آن نیز عبارت است از کلیسای القیامه در مرکز شهر که شامل « درب الام» و کلیسای جسمانیه است. اما یهودیان که مدعی هستند قدس، شهر مقدس آنهاست، هیچ آثار مذهبی و غیره در این شهر ندارند.
تنها جائی را که به خود منسوب می دانند، دیوار غربی حرم شریف است که از املاک اسلامی است. آنها ادعا دارند که این دیوار یکی از دیوارهای هیکل سلیمان است.  
اما حقیقت تاریخی غیرقابل انکار این است که دیوار غربی مسجدالاقصی هیچ ربطی به هیکل سلیمان ندارد، زیرا این هیکل دوبار در معرض تخریب قرار گرفت و هیچ اثری از بقایای آن باقی نماند. دلیل دیگر اینکه صهیونیستها به رغم تمامی حفاریهائی که در بیت المقدس شریف و در زیر دیوار غربی مسجدالاقصی انجام دادند، نتوانستند هیچ اثری از این هیکل سلیمان ادعائی پیدا کنند. پیش از خروج استعمارگران انگلیسی از فلسطین، تنها ملکی که یهودیان داشتند، محله یهودی نشین شهر بود که عبارت است از یک کنیسه و چند خانه مذهبی نوبنیاد و بدون هیچ گذشته تاریخی.
طی نوزده سال اشغال فلسطین و جدایی میان دو بخش این شهر، هر بخش به شیوه ی خاص خود، توسعه اقتصادی و اجتماعی یافت. پیوند میان دو بخش شهر، محدود به « پیوند بصری» به وسیله ی دوربینهایی گردید که به وسیله ی رژیم صهیونیستی در بخش غربی جهت استفاده زائران کار گذاشته شده بود.
پس از اشغال کرانه ی باختری رود اردن و باقیمانده شهر بیت المقدس در سال 1967توسط رژیم صهیونیستی و ویران شدن دیوار میان دو بخش قدیمی و جدید بیت المقدس و صدور بیانیه ی الحاق شهر به اسرائیل در   1967/6/27زمینه برای تغییر شکل شهر آماده گردید و رژیم صهیونیستی از هیچ تلاشی برای این اقدام در شهر مطهر بیت المقدس فروگذاری نکرد. حاخامهای یهودی سراسر جهان نیز کنفرانس عمومی در بیت المقدس تشکیل داده و به بحث پیرامون مساله قدس نشستند. حاضران خواستار تجدید بنای هیکل سلیمان شدند.
زیرخ فازهافنک وزیر مذاهب گفت: « در مورد اینکه هدف نهائی ما برپا داشتن هیکل سلیمان است، هیچکس با ما بحث و مناقشه ای ندارد. اما وقت این کار هنوز فرا نرسیده. در آن روز باید که زلزله ای رخ دهد و مسجدالاقصی را ویران کند و ما بر ویرانه های آن هیکل را بر پا داری».
به تدریج دیدگاه « جدا سازی میان دو بخش » در ذهن نقشه پردازان صهیونیستی جای گرفت و آنان به بخش قدیمی شهر به عنوان یک اثر باستانی نگریستند که به درد جهانگردان می خورد. لذا عملیات نابودی منازل در این بخش و بیرون راندن ساکنان عرب از آنجا، همراه با انهدام منازل و بناهای موقوفه در مقابل میدان براق برای گسترش این میدان، دنبال شد.
در تاریخ1970/10/14مقامات صهیونیستی از توطئه گسترده ای در مورد دیوار حرم شریف پرده برداشتند در این زمینه روزنامه ی صهیونیستی معاریو نوشت که باستان شناسان صهیونیست گفته اند که زیر دیوار باید به طول 485 متر حفاری شود. معنی این کلام آن بود که دیوارهای جنوبی و شمالی و غربی حرم شریف باید ویران شود.
به رغم تلاشهایی که بیش از دو دهه برای انضمام بخش خاوری (قدیم) شهر صورت گرفت، توطئه «گسستگی و جداسازی میان دو بخش» هر روز گسترده گردید.این توطئه در اجرای خط مشی اعلام شده توسط بن گوریون، نخست وزیر رژیم صهیونیستی انجام می شد. وی گفته بود «فلسطین بدون قدس معنی ندارد و قدس بدون هیکل معنی ندارد.» 

کنیست صهیونیستی (پارلمان اسرائیل) روز چهارشنبه 30 ژوئیه/ 1980 طرح الحاق قدس را تصویب کرد. تصمیم به الحاق قدس که صهیونیستها آن را قانون قدس نامیده اند، تصریح دارد: 

1-قدس یکپارچه، پایتخت اسرائیل است.
?- قدس، مقر رئیس کشور و کنسیت و دولت و دادگاه عالی است.

واقعیت موجود نشان داده است، چه صهیونیستهای افراطی به آن اعتراف کنند یا نکنند – که رژیم صهیونیستی خود به شکل عمده، در تحکیم «گسستگی میان دو بخش شهر» مشارکت کرده است. اگر مسأله این چنین نمی بود، دیگر نیازی نبود که سران رژیم صهیونیستی همواره بر مصوبه ی کنیست تأکید کنند مبنی بر اینکه «قدس متحد، پایتخت ابدی کشور اسرائیل است.» و برخی کشورها را مجبور گردانند تا سفارتخانه هایشان را به شهر اشغال شده ی بیت المقدس منتقل سازند. گرچه این کار، از دیدگاه واقعی، شکل اجرایی محض داشته است، با این حال دلیلی است بر اینکه تغییر شکل بیت المقدس همواره در قلب و ذهن نقشه پردازان صهیونیستی وجود داشته است.

 بی پایگی منطق جنبش صهیونیسم و روش عوام فریبانه ی آن، شماری از محافل صهیونیستی را واداشته است تا به منظور اعتبار بخشیدن دوباره ی به بسیاری از نظریه های این جنبش، در جست و جوی بنیادهای مادی باشند. آنان در این چهارچوب به جست و جو و کاوش بقایا و آثار پادشاهی یهود می پردازند، اما هر بار پاسخ به کاوشگران و باستانشناسان، ناامید کننده است.

منبع:شبکه تلویزیونی قدس

سرپرست تیم هلال احمر در کشتی محموله کمک‌های دارویی و مواد غذایی ایران به غزه درباره آخرین وضعیت کشتی گفت:صهیونیست‌ها هنوز اجازه عبور کشتی حامل داروی ایران به غزه را نداده‌اند.با وجود اینکه این کشتی در محوطه آبهای آزاد توقف کرده است اما ناوچه های اسرائیلی به این کشتی که تنهاسرنشینان آن گروهی از جمعیت هلال احمر اند هشداربه عقب نشینی داده است.

بسم الله الرحمن الرحیم

همانگونه که مطلع هستید کمتر از 20 روز است که پایگاه اینترنتی غزه دات آی آر به همت جمعی از بلاگرهای ایرانی و با کمک های همه جانبه گروه های اینترنتی فعال فارسی همچون پایگاه وبلاگ نویسان ارزشی، مجمع وبلاگ نویسان مسلمان، سرویس خبری فضای مجازی فارس نیوز، پایگاه اینترنتی وبلاگ نیوز و بسیاری دیگر از سایت ها و مجامع خبری، راه اندازی شده است. در ابتدای حرکت، سایت “غزه” هدف و رسالت خود را رساندن صدای وبلاگ نویسان ایرانی به گوش جهانیان قرار داده بود و با هدف قرار دادن بالا آوردن رتبه سایت در جستجوی گوگل،سعی در رسیدن به این هدف داشت. اما تنها با گذشت کمتر از 3 روز از راه اندازی سایت.....ادامه مطلب...