نگاهی به تخریب مسجدالاقصی

شهر بیت المقدس به خاطر اماکن مقدسه ای که در آن وجود دارد، از شهرتی تاریخی برخوردار است. از جمله حرم شریف که مسجد مبارک الاقصی و مسجد الصخره در آن جای دارد و در بخش جنوب شرقی قدس قدیمی ( بیت المقدس شرقی) واقع است. در بیت المقدس 35 مسجد وجود دارد. دیوار شریف براق در این شهر است. مقدسات مسیحی آن نیز عبارت است از کلیسای القیامه در مرکز شهر که شامل « درب الام» و کلیسای جسمانیه است. اما یهودیان که مدعی هستند قدس، شهر مقدس آنهاست، هیچ آثار مذهبی و غیره در این شهر ندارند.
تنها جائی را که به خود منسوب می دانند، دیوار غربی حرم شریف است که از املاک اسلامی است. آنها ادعا دارند که این دیوار یکی از دیوارهای هیکل سلیمان است.  
اما حقیقت تاریخی غیرقابل انکار این است که دیوار غربی مسجدالاقصی هیچ ربطی به هیکل سلیمان ندارد، زیرا این هیکل دوبار در معرض تخریب قرار گرفت و هیچ اثری از بقایای آن باقی نماند. دلیل دیگر اینکه صهیونیستها به رغم تمامی حفاریهائی که در بیت المقدس شریف و در زیر دیوار غربی مسجدالاقصی انجام دادند، نتوانستند هیچ اثری از این هیکل سلیمان ادعائی پیدا کنند. پیش از خروج استعمارگران انگلیسی از فلسطین، تنها ملکی که یهودیان داشتند، محله یهودی نشین شهر بود که عبارت است از یک کنیسه و چند خانه مذهبی نوبنیاد و بدون هیچ گذشته تاریخی.
طی نوزده سال اشغال فلسطین و جدایی میان دو بخش این شهر، هر بخش به شیوه ی خاص خود، توسعه اقتصادی و اجتماعی یافت. پیوند میان دو بخش شهر، محدود به « پیوند بصری» به وسیله ی دوربینهایی گردید که به وسیله ی رژیم صهیونیستی در بخش غربی جهت استفاده زائران کار گذاشته شده بود.
پس از اشغال کرانه ی باختری رود اردن و باقیمانده شهر بیت المقدس در سال 1967توسط رژیم صهیونیستی و ویران شدن دیوار میان دو بخش قدیمی و جدید بیت المقدس و صدور بیانیه ی الحاق شهر به اسرائیل در   1967/6/27زمینه برای تغییر شکل شهر آماده گردید و رژیم صهیونیستی از هیچ تلاشی برای این اقدام در شهر مطهر بیت المقدس فروگذاری نکرد. حاخامهای یهودی سراسر جهان نیز کنفرانس عمومی در بیت المقدس تشکیل داده و به بحث پیرامون مساله قدس نشستند. حاضران خواستار تجدید بنای هیکل سلیمان شدند.
زیرخ فازهافنک وزیر مذاهب گفت: « در مورد اینکه هدف نهائی ما برپا داشتن هیکل سلیمان است، هیچکس با ما بحث و مناقشه ای ندارد. اما وقت این کار هنوز فرا نرسیده. در آن روز باید که زلزله ای رخ دهد و مسجدالاقصی را ویران کند و ما بر ویرانه های آن هیکل را بر پا داری».
به تدریج دیدگاه « جدا سازی میان دو بخش » در ذهن نقشه پردازان صهیونیستی جای گرفت و آنان به بخش قدیمی شهر به عنوان یک اثر باستانی نگریستند که به درد جهانگردان می خورد. لذا عملیات نابودی منازل در این بخش و بیرون راندن ساکنان عرب از آنجا، همراه با انهدام منازل و بناهای موقوفه در مقابل میدان براق برای گسترش این میدان، دنبال شد.
در تاریخ1970/10/14مقامات صهیونیستی از توطئه گسترده ای در مورد دیوار حرم شریف پرده برداشتند در این زمینه روزنامه ی صهیونیستی معاریو نوشت که باستان شناسان صهیونیست گفته اند که زیر دیوار باید به طول 485 متر حفاری شود. معنی این کلام آن بود که دیوارهای جنوبی و شمالی و غربی حرم شریف باید ویران شود.
به رغم تلاشهایی که بیش از دو دهه برای انضمام بخش خاوری (قدیم) شهر صورت گرفت، توطئه «گسستگی و جداسازی میان دو بخش» هر روز گسترده گردید.این توطئه در اجرای خط مشی اعلام شده توسط بن گوریون، نخست وزیر رژیم صهیونیستی انجام می شد. وی گفته بود «فلسطین بدون قدس معنی ندارد و قدس بدون هیکل معنی ندارد.» 

کنیست صهیونیستی (پارلمان اسرائیل) روز چهارشنبه 30 ژوئیه/ 1980 طرح الحاق قدس را تصویب کرد. تصمیم به الحاق قدس که صهیونیستها آن را قانون قدس نامیده اند، تصریح دارد: 

1-قدس یکپارچه، پایتخت اسرائیل است.
?- قدس، مقر رئیس کشور و کنسیت و دولت و دادگاه عالی است.

واقعیت موجود نشان داده است، چه صهیونیستهای افراطی به آن اعتراف کنند یا نکنند – که رژیم صهیونیستی خود به شکل عمده، در تحکیم «گسستگی میان دو بخش شهر» مشارکت کرده است. اگر مسأله این چنین نمی بود، دیگر نیازی نبود که سران رژیم صهیونیستی همواره بر مصوبه ی کنیست تأکید کنند مبنی بر اینکه «قدس متحد، پایتخت ابدی کشور اسرائیل است.» و برخی کشورها را مجبور گردانند تا سفارتخانه هایشان را به شهر اشغال شده ی بیت المقدس منتقل سازند. گرچه این کار، از دیدگاه واقعی، شکل اجرایی محض داشته است، با این حال دلیلی است بر اینکه تغییر شکل بیت المقدس همواره در قلب و ذهن نقشه پردازان صهیونیستی وجود داشته است.

 بی پایگی منطق جنبش صهیونیسم و روش عوام فریبانه ی آن، شماری از محافل صهیونیستی را واداشته است تا به منظور اعتبار بخشیدن دوباره ی به بسیاری از نظریه های این جنبش، در جست و جوی بنیادهای مادی باشند. آنان در این چهارچوب به جست و جو و کاوش بقایا و آثار پادشاهی یهود می پردازند، اما هر بار پاسخ به کاوشگران و باستانشناسان، ناامید کننده است.

منبع:شبکه تلویزیونی قدس